برای کاهش خطر ابتلا و انتشار زگیل چه باید کرد؟

زگیل ها (Warts) پوست رشد کرده و دانه ای شکلی هستند که دارای ابعاد کوچکی بوده و در بیشتر مواقع دست ها و انگشتان دست را درگیر می کنند. معمولاً سطح زگیل پوستی زبر بوده و دارای طرحی شبیه نقطه های مشکی کوچک است. زگیل (Warts) به وسیله ویروس ها به پوست انتقال یافته و ممکن است در نتیجه تماس به فرد دیگری انتقال یابد. ممکن است از زمان انتقال ویروس به سطح دست تا بروز زگیل بین 2 تا 6 ماه طول بکشد. اغلب زگیل ها بی خطر بوده و خود به خود و بدون هیچ درمانی بهبود می یابند. اما بعضی از افراد مبتلا به خاطر احساس بد و آزار دهنده این دانه های پوستی ترجیح می دهند آن را درمان کنند.زگیل ها در حقیقت رشد پوست هستند که به وسیله ویروس انسانی پاپیلوما (HPV) به وجود می آیند.

هر نوع HPV قسمت خاصی از بدن را درگیر می کنند. به عنوان مثال ممکن است ویروس HPV ناحیه تناسلی و مخاط دهان را درگیر کرده و اندازه بسیار بزرگی داشته باشد. حتی گاهی اوقات ممکن است زگیل سرطانی شود. اما اکثر زگیلها هیچ ارتباطی به سرطان نداشته است.

علت زگیل

زگیل ها از طریق ویروس پاپیلوما انسانی(HPV) به فرد منتقل می شود.این ویروس بسیار شایع بوده و حدود 100 تا 150 نوع مختلف دارد اما فقط تعداد محدودی از این ویروس ها باعث به وجود آمدن زگیل بر روی دست ها می شوند. بعضی از این ویروس ها از طریق تماس و رابطه جنسی به فرد منتقل می شوند. بیشتر انواع زگیل می تواند از طریق تماس یا به اشتراک گذاشتن وسایل به دیگران منتقل شود. این ویروس می تواند از طریق زخم یا خراش وارد پوست فرد شود. جویدن ناخن نیز یکی دیگر از مواردی است که می تواند ویروس به وجود آورنده زگیل را در قسمت های مختلف انگشت و ناخن ها پخش کند. البته به خاطر داشته باشید که سیستم ایمنی هر فردی در برابر ویروس HPV واکنش متفاوتی از خود نشان داده و هر شخصی در مواجهه با زگیل به آن مبتلا نخواهد شد.

عوامل خطر زگیل

افرادی که بیش از دیگران در معرض ابتلا به زگیل هستند شامل موارد زیر می شوند:

• کودکان و جوانان زیرا بدن آن ها ایمنی کافی ای برای مقابله در برابر این ویروس را ندارد.
• افرادی که سیستم ایمنی شان تضعیف شده است. مثل افراد مبتلایان به اچ آی وی یا همان ایدز یا کسانی که به تازگی عمل پیوند برای یکی از اعضای بدنشان انجام شده و تحت درمان دارویی هستند.

انواع زگیل

موارد زیر رایج ترین نوع زگیل ها هستند:

زگیل معمولی:

این زگیل ها سطح بزرگ، بلند شده، سخت و گل کلم مانند دارند.آن ها می توانند در هر جایی رخ دهند، اما در بند انگشت ها، انگشتان، آرنج، زانوها و هر ناحیه با پوست شکسته بسیار رایج هستند. رگ های خونی مسدود شده اغلب در زگیل های معمولی به صورت لکه های کوچک و سیاه دیده می شوند و این ها به عنوان زگیل دانه ای شناخته می شوند.

زگیل کف پایی:

این زگیل ها روی کف پا، پاشنه های پا و انگشت های پاها ظاهر می شوند. آن ها معمولاً در پوست رشد می کنند، چون وزن فرد به کف پا فشار وارد می کند.آن ها به طور معمول یک نقطه سیاه مرکزی کوچک را احاطه کرده اند، که توسط بافت سفید و سخت احاطه شده است. این زگیل ها معمولاً به سختی قابل تشخیص هستند.

زگیل های سطحی:

زگیل سطحی گرد، تخت و صاف است. آن ها می توانند زرد،قهوهای و یا رنگ پوست باشند. هم چنین به زگیل تخت نیز مشهور هستند و اغلب در مناطق تحت معرض آفتاب رشد می کنند.آن ها تمایل دارند در تعدادهای بالا، مثلا بین 20 تا 100 رشد کنند. با این حال، از همه انواع زگیل ها، آن ها به احتمال زیاد بدون درمان از بین می روند.

زگیل نخی:

این زگیل دراز و باریک است. آن ها می توانند به سرعت بر روی پلک ها، گردن و زیر زیر بغل رشد کنند.

زگیل موزاییکی:

این زگیل در دسته بزرگی در کف پا وجود دارند. بر خلاف خال ها، زگیل ها اغلب هم رنگ پوست فرد هستند.زگیل ها حاوی چرک نیستند، مگر آنکه آلوده شوند. اگر عفونت رخ دهد، ممکن است به درمان با آنتی بیوتیکی نیاز داشته باشند.

برای کاهش خطر ابتلا و یا انتشار زگیل:

• زگیل اشخاص را لمس نکنید. از حوله ها، دستمال، یا سایر موارد شخصی بقیه استفاده نکنید. کفش و جورابتان را با افراد دیگر به اشتراک نگذارید.
• زگیل هایتان را خراش ندهید، چون این می تواند باعث شود که آن ها گسترش یابند.
• هنگام ورود و خروج از حمام و استخرها، دمپایی بپوشید.
• زگیل را با پوشش ضد آب در هنگام شنا کردن، و جوراب یا دستکش در جاهای دیگر، برای مثال در سالن ورزش بپوشانید.
• برس، شانه، وسایل اصلاح و یا گیره های موهایتان را در مناطقی که افراد زگیل دارند، نگذارید.
• هنگام گرفتن ناخن هایتان از یک ناخن گیر آلوده استفاده نکنید.
• اگر زگیل نزدیک ناخن هایتان است، ناخن های خود را نجوید.
• تا جای ممکن دست خود را خشک نگه دارید.
• دست ها را به طور کامل پس از لمس کردن یک زگیل بشویید.
• زگیل ها رایج هستند و می توانند باعث شرمندگی شوند.
• ممکن است به خودی خود از بین برود، اما اگر این اتفاق رخ نداد، درمان ها اغلب می توانند به حذف آن ها کمک کند.

روش‌های رسمی درمان زگیل

گزینه‌های شما برای درمان همه‌ی زگیل‌ها به غیر از زگیل تناسلی تقریبا شبیه به هم هستند. ولی در زگیل تناسلی با توجه به نوع خاص ویروس ایجادکننده‌ی آن، درمان کمی متفاوت است.

روش‌های رسمی درمان زگیل‌های غیرتناسلی

۱. درمان موضعی به کمک اسید سالیسیلیک

داروهای موضعی قوی محتوی اسید سالیسیلیک با از بین بردن لایه‌‌های زگیل به‌مرور زمان به درمان آن کمک می‌کنند. داروهای محتوی سالیسیلیک باید به‌طور منظم استفاده شوند. بر اساس مطالعات صورت گرفته، استفاده از اسید سالیسیلیک به همراه سرمادرمانی تأثیر بیشتری خواهد داشت. بنابراین ممکن است پزشک به همراه اسید سالیسیلیک، سرمادرمانی را نیز برای‌تان تجویز کند.

۲. سرمادرمانی

ممکن است این روش درمانی دردناک باشد و چند هفته‌ای طول بکشد. در این روش زگیل به کمک نیتروژن مایع، منجمد و نابود می‌شود. سرمادرمانی باعث ایجاد تاول‌هایی در اطراف زگیل می‌شود. وقتی که پوست با تاول کنده شود، همه یا بخشی از زگیل نیز کنده خواهد شد. ممکن است برای نابودی کامل زگیل نیاز باشد هر چند هفته یک‌بار سرمادرمانی تکرار شود. بهتر است پس از بهبود زگیل توسط سرمادرمانی در ناحیه‌ی مورد نظر از اسید سالیسیلیک استفاده شود.

سایر اسیدها

ممکن است پزشک‌ ترجیح بدهد برای درمان زگیل‌تان از بی‌کلرواستیک اسید یا تری‌کلرواستیک اسید استفاده کند. عوارض جانبی رایج این داروها احساس سوزش و گزش پوستی است. ممکن است در میان دفعات درمان با این اسیدها استفاده‌ی موضعی از اسید سالیسیلیک نیز برای‌تان تجویز شود.

۳. ایمونوتراپی

در این روش از داروها یا محلول‌هایی برای تحریک دستگاه ایمنی به مبارزه با زگیل‌های ویروسی استفاده می‌شود. در این روش پزشک ماده‌ای خارجی (پادگن) را به داخل زگیل تزریق می‌کند یا آن را به‌طور موضعی بر روی زگیل می‌مالد.

۴. جراحی سرپایی

در این روش زگیل یا زگیل‌ها به کمک یک سوزن الکتریکی بریده می‌شوند. از آنجایی که این عمل دردناک است، ابتدا باید پوست بی‌حس شود. این عمل از خود اثرات زخم بر جای می‌گذارد و به همین علت معمولا برای درمان زگیل کف‌پایی استفاده نمی‌شود.

۵. لیزردرمانی

در این روش از پرتوهای پُرقدرت نور یا لیزر برای سوزاندن و نابودی بافت زگیل استفاده می‌شود. شواهد به‌دست‌آمده از میزان اثرگذاری لیزردرمانی محدود است. این روش می‌تواند باعث ایجاد درد و اثر زخم شود.

روش‌های رایج درمان زگیل‌های تناسلی

۱. داروهای موضعی

برای درمان زگیل‌های تناسلی یک سری داروهای موضعی وجود دارند که می‌توان آنها را به‌طور مستقیم بر روی زگیل‌های تناسلی مالید. ایمیکویمود (آلدارا و زیکلارا)، پودوفیلین و پودوفیلوکس (کوندیلوکس) از این دسته داروها هستند. پودوفیلین نوعی رزین با پایه‌ی گیاهی است که بافت زگیل تناسلی را نابود می‌کند. پزشک‌تان خودش باید محلول پودوفیلین را بر روی پوست‌تان بمالد. جزء فعال‌ پودوفیلوکس شبیه به پودوفیلین است، با این تفاوت که خودتان می‌توانید آن را در خانه استفاده کنید. تری‌کلرواستیک اسید نیز یک درمان شیمیایی است که می‌تواند زگیل‌های تناسلی را از بین ببرد و باید حتما یک پزشک‌ آن را بر روی پوست‌تان بمالد.

مصرف داروهای زگیل بدون‌نسخه بر روی بافت‌های مرطوب ناحیه‌ی تناسلی توصیه نمی‌شود. مصرف این داروها برای درمان زگیل تناسلی حتی می‌تواند تحریک و درد بیشتری ایجاد کند.

۲. برداشتن زگیل به کمک جراحی

برای از بین بردن زگیل تناسلی به کمک جراحی روش‌های مختلفی وجود دارد. اگر باردار هستید و ممکن است نوزادتان در هنگام زایمان در معرض برخورد با زگیل قرار بگیرد، جراحی برای شما ضروری خواهد بود. سرمادرمانی که در آن زگیل به کمک نیتروژن مایع، منجمد می‌شود یا برداشتن زگیل به کمک جراحی دو گزینه‌ی شما در این شرایط است. سایر روش‌های جراحی شامل الکترو کاتری (سوزاندن زگیل به کمک برق) و لیزر درمانی هستند.

برخی از معایب احتمالی روش‌های رایج درمانی زگیل

• در روش سرمادرمانی شما نیاز به تکرار این روش درمانی خواهید داشت. عوارض جانبی عمده‌ی این روش شامل درد و ورم است.
• اگر بخواهید از روش الکترو کاتری استفاده کنید، احتمالا پس از عمل، درد و ورم را تجربه خواهید کرد.
• در روش برداشت یا بریدن زگیل به کمک جراحی، به شما داروهای بی‌حسی زده می‌شود و در طول عمل دردی حس نخواهید کرد. ولی احتمالا پس از عمل احساس درد خواهید داشت.
• لیزردرمانی، روش درمانی گرانی است و معمولا برای درمان زگیل‌های مقاوم به درمان استفاده می‌شود. ایجاد جای زخم دائمی و درد، از عوارض جانبی این روش هستند.
• برخی از داروهای موضعی زگیل تناسلی ممکن است موجب تحریکات پوستی، تاول، درد بدن، سرفه، جوش و خستگی شوند.

نوار چسب داکت (برزنتی)

بر اساس تحقیقات نوار چسب داکت در درمان زگیل مؤثرتر از روش‌های سرمادرمانی و انجماد عمل کرده است. در یک مطالعه ۸۵٪ از کسانی که از نوار چسب داکت استفاده کرده بودند، بهبود یافتند. در حالی که این عدد برای گروهی که برای رهایی از شر زگیل از سرمادرمانی بهره بردند، تنها ۶۰٪ بود. اکثر کسانی که با نوار چسب داکت تحت درمان قرار گرفتند، ظرف مدت ۲۸ روز بهبود یافتند. همچنین کسانی که برای درمان از روش سرمادرمانی استفاده کردند، به دو مرحله‌ی سرمادرمانی با فاصله‌ی حداقل دو هفته نیاز داشتند. محققان معتقدند نوار چسب داکت با تحریک دستگاه ایمنی بیمار به درمان او کمک می‌کند.

استفاده از نوار چسب داکت برای کودکان نیز ترس کمتری خواهد داشت. استفاده از نوار چسب داکت روشی بی‌خطر و بدون ترس برای درمان زگیل در کودکان است.زگیل را با نوار چسب داکت نقره‌ای به‌مدت ۶ روز بپوشانید. سپس زگیل را در آب قرار بدهید و بافت مرده را به‌آرامی بردارید. پس از آن باید زگیل را به‌مدت ۱۲ ساعت در معرض هوا قرار بدهید. این روند را تا جایی ادامه بدهید تا زگیل ناپدید شود.

مکمل‌ها و سایر درمان‌های خوراکی

زینک می‌تواند در درمان زگیل‌ها تأثیر به‌سزایی داشته باشد. زیرا بسیاری از افرادی که از زگیل رنج می‌برند، کمبود زینک دارند. شکل خوراکی زینک در کسانی که کمبود زینک دارند، مفید است. برای زگیل‌های ویروسی مقدار توصیه‌شده‌ی مصرف خوراکی زینک روزانه ۱۰ میلی‌گرم به‌ازای هر کیلوگرم وزن فرد است. ۲ تا ۶ ماه به این درمان ادامه بدهید.

درمان‌های هومئوپاتیک (همسان‌درمانی) یک شیوه‌ی درمان جایگزین محسوب می‌شوند که در آن از کمترین مقدار یک جزء فعال برای درمان بیماری استفاده می‌شود؛ حتی اگر این جزء در ابتدا باعث بروز بیماری شود. در هومئوپاتی نزدیک به ۲۵ دارو برای درمان زگیل وجود دارد. انتخاب درمان مورد نظر به علائم و محل زگیل‌تان بستگی خواهد داشت. برخی از داروهای هومئوپاتیک رایج زگیل عبارتند از: سیلیس، نوش آمریکایی، کاستیکوم، اسید نیتریک و پنجه‌گرگی شاخ‌گوزنی.

گیاهان ضدویروسی مانند آقطی، ریشه‌ی گون و سرخارگل (اکیناسه) به بدن‌تان در مبارزه با ویروس‌هایی که علت بروز زگیل‌تان بوده‌اند، کمک می‌کنند. این گیاهان از پیشرفت زگیل جلوگیری می‌کنند. آنها دستگاه ایمنی را تقویت و به بدن در مبارزه با عوامل بیماری‌زا کمک می‌کنند. این روش درمانی بهتر از داروهایی است که به‌طور خاص به یک عامل بیماری‌زا هجوم می‌برند. زیرا عوامل بیماری‌زا به‌مرور زمان دچار جهش شده و درمان‌شان سخت‌تر می‌شود.

برخی از بهترین مکمل‌ها برای درمان زگیل

• عصاره‌ی برگ زیتون (۵۰۰ میلی‌گرم دو بار در روز) یک داروی طبیعی ضدویروسی و ضدمیکروبی است.
• عصاره‌ی سیر (یک قطره دو بار در روز) خاصیت ضدویروسی دارد.
• مکمل سرخارگل (۳۰۰ میلی‌گرم دو بار در روز) می‌تواند به تقویت دستگاه ایمنی و مبارزه با ویروس‌ها کمک کند.
• سلنیم (۲۰۰ میکروگرم در روز). کمبود سلنیم می‌تواند به تکثیر ویروس‌ها کمک کند.

• برداشتن خال، زگیل و ضایعات پوستی با کرایوتراپی
  تاریخ انتشار : 1400-10-18تاریخ بروز رسانی : 1400-11-21